Ο όρος "Radschnellroute" (γρήγορος ποδηλατόδρομος) επιλέχθηκε από τη διοίκηση της Βόννης για να ορίσει τις κύριες ποδηλατικές διαδρομές στις οποίες οι ποδηλάτες μπορούν να προοδεύουν με ασφάλεια και ταχύτητα. Η ονομασία βασίζεται στο πρότυπο του ποδηλατοδρόμου του κρατιδίου NRW. Τα σημαντικότερα στοιχεία είναι η ξεχωριστή καθοδήγηση για ποδηλάτες και πεζούς καθώς και οι επαρκώς φαρδιοί δρόμοι τόσο για τους πεζούς όσο και για τους ποδηλάτες (τουλάχιστον 2,5 μέτρα για τους πεζούς, τουλάχιστον τέσσερα μέτρα για τους ποδηλάτες σε αμφίδρομη κυκλοφορία).

Δεν πρόκειται για αυτοκινητόδρομους για ποδήλατα ή λωρίδες που πρέπει να χαραχθούν στο τοπίο για την κυκλοφορία ποδηλάτων. Αυτοί οι κύριοι ποδηλατόδρομοι είναι κατάλληλοι για διαδρομές στις οποίες μπορούν να αποφευχθούν οι συνεχείς διακοπές των μετακινήσεων λόγω φωτεινών σηματοδοτών ή διασταυρώσεων.

Ο όρος "Radschnellroute" είναι ο τεχνικά σωστός όρος για το έργο που χρηματοδοτείται από το ΕΤΠΑ και βασίζεται στο πρότυπο ποδηλατοδρόμου του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας. Ωστόσο, επειδή είναι παραπλανητικός και συχνά παρερμηνεύεται ως "λωρίδα", "διαδρομή" ή "αυτοκινητόδρομος για ποδήλατα" που διαιρεί το τοπίο, ο όρος "Radschnellroute" μετονομάστηκε σε αυτό που αρχικά σήμαινε: ποδηλατόδρομοι που πληρούν τις σημερινές απαιτήσεις και προδιαγραφές για ποδηλατοδρόμους.

Όχι, τα υφιστάμενα μονοπάτια πρόκειται να διαπλατυνθούν. Μια εντελώς νέα διαδρομή δεν θα ήταν συμβατή με τον σχεδιασμό του πάρκου ή με την εντολή διατήρησης. Επιπλέον, θα πρέπει να αποφευχθεί η περιττή περαιτέρω σφράγιση της γης.

Πολλά από τα χαρακτηριστικά ενός γρήγορου ποδηλατοδρόμου υπάρχουν ήδη στο Rheinaue: Είναι δυνατή η χωριστή δρομολόγηση της κυκλοφορίας ποδηλάτων και πεζών και η διαδρομή είναι αδιάκοπη, στην περίπτωση αυτή μάλιστα εντελώς χωριστή από την κυκλοφορία των αυτοκινήτων. Ωστόσο, οι διαδρομές δεν είναι ακόμη αρκετά φαρδιές ή ποιοτικές ώστε να μπορούν να φιλοξενήσουν τον πρόσθετο όγκο της κυκλοφορίας ποδηλάτων και πεζών που προβλέπεται για το μέλλον.

Το Rheinaue της Βόννης είναι ένα διαμορφωμένο πάρκο έκτασης περίπου 160 εκταρίων, το οποίο δημιουργήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1970 με την ευκαιρία της Ομοσπονδιακής Έκθεσης Κήπων του 1979 κατά μήκος του Ρήνου στο ύψος της γέφυρας Konrad Adenauer. Το 2017, το Rheinauenpark τέθηκε υπό καθεστώς διατήρησης από την περιφερειακή κυβέρνηση της Κολωνίας. Σε σχετικό δελτίο Τύπου αναφέρονταν τα εξής: "Το Κολωνάκι της Κολωνίας του Κολωνού είναι ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της πόλης:

"Προκειμένου να επιτρέψουμε στις μελλοντικές γενιές να βιώσουν αυτό το πάρκο σε όλη του τη μοναδικότητα, θα προστατεύσουμε αυτό το πάρκο ως αρχιτεκτονικό μνημείο (...)", δήλωσε η πρόεδρος της περιφέρειας Gisela Walsken. "Ήταν σημαντικό για εμάς να διατηρήσουμε τις διάφορες χρήσεις του Rheinaue καθώς και να επιτρέψουμε την περαιτέρω ανάπτυξη του πάρκου στο μέλλον", τόνισε ο δήμαρχος της Βόννης Ashok Sridharan. "Το πετύχαμε αυτό μέσω μιας αντίστοιχης συμφωνίας με την περιφερειακή κυβέρνηση".

Οι ποδηλατόδρομοι στη Rheinaue της Βόννης έχουν πλάτος περίπου 1,80 έως 2 μέτρα. Αυτό είναι πολύ μικρότερο από το ελάχιστο πλάτος που ορίζεται στους ισχύοντες κανονισμούς, όπως οι "Συστάσεις για τις ποδηλατικές εγκαταστάσεις" (ERA). Τα πλάτη των μονοπατιών δεν ανταποκρίνονται επομένως πλέον στα ισχύοντα πρότυπα. Νέοι ποδηλατόδρομοι με τόσο στενά πλάτη δεν θα πρέπει πλέον να κατασκευάζονται σήμερα.

Η πραγματικότητα είναι ότι δύο ποδηλάτες που συναντιούνται μεταξύ τους πρέπει να ποδηλατούν πολύ κοντά, με μόλις λίγα εκατοστά μεταξύ των τιμονιών. Το προσπέρασμα είναι συχνά αδύνατο. Αν συναντηθούν δύο ποδήλατα με μεγαλύτερο πλάτος, όπως ποδήλατα με παιδικά ρυμουλκούμενα ή ποδήλατα φορτίου, οι ποδηλάτες πρέπει ακόμη και να παρεκκλίνουν στο χώρο πρασίνου. Επιπλέον, τα μονοπάτια χρειάζονται ανακαίνιση περίπου 40 χρόνια μετά την κατασκευή τους. Η επιφάνεια είναι ανώμαλη και υπερυψωμένη από ρίζες σε πολλά σημεία. Επομένως, είναι λογικό να ανακαινιστούν και να διαπλατυνθούν τα μονοπάτια ταυτόχρονα.

Ο όρος "γρήγορος ποδηλατόδρομος" προέρχεται από το πρότυπο γρήγορης ποδηλατοδρόμησης του κρατιδίου NRW. Το πρότυπο αυτό σημαίνει κυρίως ότι προσφέρονται στους ποδηλάτες και τους πεζούς σαφώς διαχωρισμένες διαδρομές επαρκούς πλάτους. Η ιδέα πίσω από τους ποδηλατοδρόμους δεν είναι να δημιουργηθούν διαδρομές για ποδηλάτες που τρέχουν με μεγάλη ταχύτητα, αλλά να δημιουργηθούν ασφαλείς ποδηλατόδρομοι για όλους. Πρέπει να υπάρχει αρκετός χώρος ώστε ένα ποδήλατο με ρυμουλκούμενο και ένα ποδήλατο φορτίου να μπορούν να περάσουν το ένα το άλλο. Κανείς δεν πρέπει να χρειάζεται να φρενάρει απότομα επειδή ο δρόμος είναι πολύ στενός. Ακόμη και τα παιδιά, που δεν επικεντρώνονται πάντα στο να ποδηλατούν ευθεία μπροστά, θα είναι πιο ασφαλή στο δρόμο. Οι ταχύτεροι ποδηλάτες θα πρέπει να μπορούν να προσπερνούν τους πιο αργούς ποδηλάτες με επαρκή απόσταση. Οι πεζοί μπορούν τότε να ταξιδεύουν ανενόχλητοι και ατάραχοι στο δικό τους μονοπάτι.

40 χρόνια μετά την κατασκευή του, το οδόστρωμα δεν είναι σε καλή κατάσταση σε πολλά σημεία και χρειάζεται επισκευή. Υπάρχουν επίσης πολυάριθμες ρωγμές και ανωμαλίες που προκαλούνται από ρίζες δέντρων, οι οποίες μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο τους ποδηλάτες και να προκαλέσουν πτώσεις. Επιπλέον, η κατάσταση των ποδηλατοδρόμων σημαίνει ότι σε πολλά σημεία οι ποδηλάτες χρησιμοποιούν τα πεζοδρόμια, ορισμένα από τα οποία είναι καλύτερα, και οι πεζοί χρησιμοποιούν τον ποδηλατόδρομο για να περπατήσουν πιο κοντά στον Ρήνο. Και οι δύο τύποι συμπεριφοράς οδηγούν συχνά σε καταστάσεις σύγκρουσης μεταξύ των χρηστών του οδικού δικτύου.

Ο στόχος ήταν να αναπτυχθούν τα μονοπάτια κατά μήκος του Ρήνου ως "γρήγορος ποδηλατόδρομος", με βάση το πρότυπο γρήγορου ποδηλατόδρομου του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, χωρίς να ικανοποιείται πλήρως το πρότυπο αυτό. Το πρότυπο του ποδηλατοδρόμου προσφέρει στους ποδηλάτες και τους πεζούς σαφώς διαχωρισμένες διαδρομές επαρκούς πλάτους (ποδηλατόδρομος τέσσερα μέτρα, πεζόδρομος 2,5 μέτρα).

Τα σχέδια στο πλαίσιο του σχεδίου χρηματοδότησης προέβλεπαν την επέκταση του υφιστάμενου μονοπατιού μόνο για ποδήλατα απευθείας στην όχθη του ποταμού από περίπου δύο σε τέσσερα μέτρα μεταξύ της Charles-de-Gaulle-Platz και νότια της γέφυρας Konrad Adenauer. Προς την κατεύθυνση του Plittersdorf, οι ποδηλατόδρομοι και οι πεζόδρομοι που διέρχονται από πάνω θα ανταλλάσσονταν και θα επεκτείνονταν.

Οι μελλοντικοί ποδηλατόδρομοι θα έπρεπε να έχουν πλάτος τεσσάρων μέτρων και οι μελλοντικοί πεζόδρομοι πλάτος 2,5 μέτρων. Ο σημερινός ποδηλατόδρομος ακριβώς στις όχθες του Ρήνου, ο οποίος είναι πολύ στενός, θα γινόταν μονοπάτι μόνο σε αυτό το τμήμα. Αυτό φάνηκε λογικό, καθώς το μονοπάτι είναι ήδη δημοφιλές στους τζόκινγκ και τους περιπατητές. Επιπλέον, η διαπλάτυνση του ποδηλατόδρομου απευθείας στην όχθη θα σήμαινε μια μαζική παρέμβαση στον πληθυσμό των δέντρων με πολλές υλοτομίες.

Μόνο στο νότιο τμήμα στην περιοχή του Haus Carstanjen θα πρέπει - όπως συμβαίνει σήμερα - να οριστεί κοινόχρηστο μονοπάτι για πεζούς και ποδηλάτες, το οποίο θα πρέπει να διευρυνθεί ελαφρώς. Και εδώ λήφθηκαν υπόψη οι θέσεις των δέντρων και η προστασία των μνημείων, όπως συνηθίζεται σε κάθε σχεδιασμό μεταφορών. Για να αποφευχθούν οι συγκρούσεις σε αυτόν τον κοινόχρηστο χώρο, θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν σήματα και σήμανση του εδάφους για την προώθηση της αμοιβαίας μέριμνας.

Για την υλοποίηση του έργου που εγκρίθηκε από το Συμβούλιο το 2019 (βλ.  έγγραφα συνεδριάσεων, σχέδιο ψηφίσματος με αριθμό 1910687), απαιτείται εξαίρεση για τη διατήρηση της φύσης σύμφωνα με το άρθρο 67 BNatSchG. Μετά από περαιτέρω ανάπτυξη του σχεδιασμού και τεχνική εξέταση του μέτρου, η Κάτω Αρχή Προστασίας της Φύσης στην πόλη της Βόννης θέλησε να χορηγήσει την εξαίρεση. Η Κάτω Αρχή Προστασίας της Φύσης και η Συμβουλευτική Επιτροπή Προστασίας της Φύσης συμμετείχαν στο έργο από την αρχή και ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με τον σχεδιασμό αρκετών τμημάτων του ποδηλατοδρόμου. Κατά τη συνεδρίασή της στις 12 Μαρτίου 2019, η Συμβουλευτική Επιτροπή Προστασίας της Φύσης δήλωσε την καταρχήν υποστήριξή της για το συνολικό έργο, με την επιφύλαξη ορισμένων απαιτήσεων και στόχων.

Ωστόσο, κατά τη συνεδρίασή της στις 17 Μαΐου 2021, η Συμβουλευτική Επιτροπή Προστασίας της Φύσης της Βόννης δεν χορήγησε την έγκριση που ζήτησε η Κάτω Αρχή Προστασίας της Φύσης για εξαίρεση βάσει της νομοθεσίας περί προστασίας της φύσης για ένα τμήμα του ποδηλατοδρόμου υψηλής ταχύτητας στην πλημμυρική πεδιάδα του Ρήνου στην αριστερή όχθη του Ρήνου (το σχετικό σχέδιο ψηφίσματος βρίσκεται στα  έγγραφα της συνεδρίασης με αριθμό 202253). Το δημοτικό συμβούλιο της Βόννης αποφάσισε στη συνέχεια, στις 28 Ιουνίου 2021, ότι θεωρεί αδικαιολόγητη την ένσταση της συμβουλευτικής επιτροπής για τη διατήρηση της φύσης και ότι (σύμφωνα με τον LNatSchG NRW) η Ανώτερη Αρχή για τη διατήρηση της φύσης στην περιφερειακή κυβέρνηση της Κολωνίας θα πρέπει τώρα να αποφασίσει σχετικά με την εξαίρεση (το σχέδιο ψηφίσματος βρίσκεται επίσης στο έγγραφο με αριθμό 202253-03). Η ανώτερη αρχή προστασίας της φύσης δεν ενέκρινε την παρούσα αίτηση. Κατά συνέπεια, ο σχεδιασμός δεν μπορεί να εφαρμοστεί όπως αποφασίστηκε.

Η διοίκηση εξετάζει επί του παρόντος μια εναλλακτική διαδρομή σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές μέσω της Rheinaue, αλλά αποκλίνει τώρα από τα πλάτη που καθορίζονται στα πρότυπα των ποδηλατοδρόμων, προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν όσο το δυνατόν περισσότερο οι επιπτώσεις στον πληθυσμό των δέντρων.

Τα υπάρχοντα μονοπάτια είναι ήδη πολύ δημοφιλή στους ποδηλάτες. Φυσικά, οι ποδηλάτες μπορούν επίσης να χρησιμοποιούν το δρόμο. Ωστόσο, η επέκταση των ποδηλατοδρόμων στο Rheinauenpark δεν είναι μόνο πιο βολική, αλλά και πολύ πιο ασφαλής, ιδίως για τους ευάλωτους χρήστες του δρόμου. Η διαδρομή μέσα στο πράσινο, χωρίς φανάρια και διασταυρώσεις, καθιστά το Rheinaue μια ελκυστική και ασφαλή διαδρομή για τους ποδηλάτες που ποδηλατούν εκεί για τοπική αναψυχή ή για τη μετάβασή τους από και προς τη δουλειά ή το σχολείο. Με τα παιδιά, είναι μια ασφαλής διαδρομή μακριά από τους κεντρικούς δρόμους, οι οποίοι είναι ιδιαίτερα πολυσύχναστοι κατά τις ώρες αιχμής. Χωρίς να χρειάζεται να σταματούν σε φανάρια και διασταυρώσεις, οι ποδηλάτες φτάνουν τελικά πολύ πιο γρήγορα στον προορισμό τους.

Εδώ περνούν επίσης αρκετές τουριστικές ποδηλατικές διαδρομές του Ρήνου, όπως δύο διαδρομές Eurovelo, οι διαδρομές D-Routes και η ποδηλατική διαδρομή του Ρήνου, οι οποίες συνεχίζονται κατά μήκος του ποταμού. Καθώς η κυκλοφορία των ποδηλάτων αυξάνεται σταθερά συνολικά, είναι επίσης σημαντικό για την κυκλοφορία αναψυχής να υπάρχουν ευρύτεροι ποδηλατόδρομοι σε αυτές τις διαδρομές.

Είναι απολύτως σωστό ότι, στο πλαίσιο της κυκλοφοριακής ανατροπής και της βιώσιμης κινητικότητας, οι περιοχές που σήμερα είναι ακόμη διαθέσιμες για τη μηχανοκίνητη κυκλοφορία πρέπει να μετατραπούν στο μέλλον για ποδήλατο και περπάτημα. Αυτό λαμβάνεται υπόψη και εφαρμόζεται σε όλους τους τρέχοντες σχεδιασμούς.

Ως εναλλακτική λύση για τη Rheinaue, οι δύο κεντρικοί δρόμοι Petra-Kelly-Allee και Ludwig-Erhard-Allee και η B9 στην αριστερή όχθη του Ρήνου προσφέρουν μια άμεση σύνδεση βορρά-νότου για την κυκλοφορία των ποδηλάτων. Με περισσότερα από 20.000 έως σχεδόν 30.000 οχήματα την ημέρα, και οι δύο κύριοι δρόμοι είναι πολύ πολυσύχναστοι.

Εάν μια λωρίδα κυκλοφορίας στον B9 αφαιρεθεί από την κυκλοφορία των αυτοκινήτων και μετατραπεί σε ποδηλατόδρομο, αυτό θα παρείχε στους ποδηλάτες επαρκή χώρο, αλλά θα είχε ως αποτέλεσμα υψηλά επίπεδα ρύπανσης από καυσαέρια, θόρυβο και σωματίδια. Επιπλέον, η ποδηλασία διακόπτεται από τους φωτεινούς σηματοδότες καθώς και από τις διασταυρώσεις και τις διαβάσεις, οι οποίες ενέχουν πάντα κίνδυνο ατυχημάτων. Υπάρχουν επίσης κόμβοι αυτοκινητοδρόμων και στους δύο δρόμους, γεγονός που καθιστά πολύ δύσκολο για τους ποδηλάτες να περάσουν με ασφάλεια και ταχύτητα.

Στην Ludwig-Erhard-Allee, μετά τη διασταύρωση Heinemannallee, υπάρχει μόνο μία λωρίδα κυκλοφορίας για τα μηχανοκίνητα οχήματα- οι ποδηλάτες επιτρέπεται ακόμα να οδηγούν στο στενό πεζοδρόμιο. Προκειμένου να κατασκευαστεί εδώ ένας κατάλληλος ποδηλατόδρομος, θα ήταν απαραίτητο να καταπατηθούν οι πλευρικές περιοχές δίπλα στο δρόμο. Καθώς πρόκειται για λεωφόρο, υπάρχουν πολλά δέντρα και στις δύο πλευρές που θα έπρεπε να κοπούν. Αυτή είναι μια κακή επιλογή τόσο για λόγους πολεοδομικού σχεδιασμού όσο και για λόγους προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή. Επιπλέον, οι λεωφόροι στο NRW προστατεύονται από το άρθρο 41 του κρατικού νόμου για τη διατήρηση της φύσης και δεν μπορούν απλώς να αγγιχτούν. Από τη μία πλευρά, ο δρόμος συνορεύει επίσης με την καταγεγραμμένη πλημμυρική περιοχή Rheinaue.

Η κατάσταση είναι παρόμοια στη δεξιά όχθη του Ρήνου: Η μόνη εναλλακτική σύνδεση βορρά-νότου είναι εδώ ένας κεντρικός δρόμος, ο οποίος επίσης μεταφέρει μεγάλη κυκλοφορία οχημάτων λόγω ενός κόμβου αυτοκινητόδρομου. Επίσης, κατά μήκος αυτού του κεντρικού δρόμου υπάρχουν πολλά δέντρα ανάμεσα σε σταθμευμένα αυτοκίνητα, τα οποία θα έπρεπε να κοπούν αν κατασκευάζονταν ποδηλατόδρομοι σε αυτές τις περιοχές. Για λόγους χώρου, δεν θα μπορούσαν να φυτευτούν νέα δέντρα εδώ και θα έπρεπε να γίνει αντισταθμιστική φύτευση σε άλλα σημεία. Αντίθετα, στο Rheinaue μπορεί να φυτευτεί ένα νέο δέντρο λίγα μέτρα μακριά για κάθε δέντρο που κόβεται.

Το σημερινό πλάτος των ποδηλατοδρόμων από 1,80 έως δύο μέτρα δεν αντιστοιχεί στα ελάχιστα πλάτη που ορίζονται στις συστάσεις για τις εγκαταστάσεις κυκλοφορίας ποδηλάτων(ERA). Επιπλέον, τα πεζοδρόμια και οι ποδηλατόδρομοι χρειάζονται ανακαίνιση περισσότερα από 40 χρόνια μετά την κατασκευή τους. Ακόμα και αν κάποιος ήθελε να ανακαινίσει μόνο τα μονοπάτια χωρίς να τα διαπλατύνει, αυτό θα σήμαινε ότι θα επέμβει στα υπάρχοντα δέντρα. Ορισμένα από τα δέντρα βρίσκονται πολύ κοντά στα μονοπάτια και έχουν διογκώσει και εν μέρει ανοίξει τα πεζοδρόμια με τις ρίζες τους. Η αποκοπή των ριζών ως πιθανή εναλλακτική λύση αντί της κοπής των δέντρων θα κατέστρεφε αργά ή γρήγορα και τα δέντρα και θα έβλαπτε σοβαρά τη σταθερότητά τους. Στο τέλος, θα έπρεπε δυστυχώς να κοπούν. Ο γενικός κανόνας είναι ότι οι ρίζες ενός δέντρου πρέπει να προεξέχουν τουλάχιστον 1,50 μέτρα πέρα από τη διάμετρο της κόμης του δέντρου σε όλες τις πλευρές. Οποιαδήποτε ρίζα έχει πάχος μεγαλύτερο από τρία εκατοστά είναι στατικά σημαντική για το δέντρο και δεν μπορεί να κοπεί απλώς, διότι αυτό θα έθετε σε κίνδυνο τη σταθερότητά του.

Στο πλαίσιο του σχεδιασμού για τη διαπλάτυνση των μονοπατιών και των ποδηλατοδρόμων σύμφωνα με τα σημερινά πρότυπα, καθορίστηκε από κοινού με τον υπεύθυνο σχεδιασμού του πάρκου Gottfried Hansjakob και την αρχή πολιτιστικής κληρονομιάς ποιες περιοχές του πάρκου μπορούν και ποιες δεν μπορούν να καταπατηθούν, και είναι επιτακτική ανάγκη τα μονοπάτια να παραμείνουν ομοιόμορφα και να διατηρήσουν το σχήμα τους. Μια λεγόμενη "περιστροφή" γύρω από μεμονωμένα δέντρα θα άλλαζε εντελώς τον σχεδιασμό και επομένως δεν είναι δυνατή. Δεν είναι επίσης σκόπιμο, καθώς οι ρίζες ενός δέντρου φτάνουν πολύ γύρω από τον κορμό του και θα εξακολουθούσαν να καταστρέφονται ακόμη και αν το μονοπάτι επεκτεινόταν ένα ή δύο μέτρα μακριά. Η επιβίωση του δέντρου ή η σταθερότητά του δεν θα μπορούσε να διασφαλιστεί με αυτόν τον τρόπο. Μόνο τα δέντρα για τα οποία αυτό το βήμα είναι απολύτως αναπόφευκτο θα πρέπει να κοπούν.

Στο σχεδιασμό ήταν σημαντικό ότι για κάθε δέντρο που κόπηκε, πραγματοποιήθηκε άμεση αντισταθμιστική φύτευση επί τόπου στο Rheinaue, λίγα μόλις μέτρα μακριά από την αρχική θέση. Τα δέντρα με διάμετρο κορμού άνω του ενός μέτρου θα αντικατασταθούν ακόμη και με δύο νέες φυτεύσεις.