Mirecourt znajduje się w Lotaryngii w departamencie Wogezy, około 50 kilometrów na południe od stolicy Lotaryngii, Nancy, która jest porównywalna wielkością do Bonn. Mirecourt ma około 10 000 mieszkańców.

Mirecourt było otoczone murem już w 960 roku, dzięki czemu posiadało prawa miejskie. Przez wieki Mirecourt było miastem handlu hurtowego: produkcja skrzypiec i organów, a także koronek uczyniła je jednym z najbogatszych miast Lotaryngii.

Mirecourt, które dziś utrzymuje się niemal wyłącznie z przemysłu meblarskiego i rolniczego, jest wyjątkowe we Francji pod względem tradycji lutniczej i koronkarskiej. Lutnictwo jest nadal profesjonalnie praktykowane. Założona w XVII wieku, szybko się rozwinęła i uczyniła z Mirecourt centrum francuskiego lutnictwa. Produkowano tu również inne instrumenty, takie jak organy, organy beczkowe i gitary.

Jako siedziba krajowej szkoły lutniczej, Mirecourt pozostaje wiodącym ośrodkiem we Francji, porównywalnym z Cremoną (Włochy) i Mittenwaldem. Historia lutnictwa jest prezentowana w muzeum lutnictwa w ratuszu, podczas gdy historię produkcji organów beczkowych i ich krewnych można zobaczyć w muzeum mechanicznych instrumentów muzycznych.

Koronkarstwo kwitło w Mirecourt w XVIII i XIX wieku, aż produkcja przemysłowa i brak popytu prawie doprowadziły do całkowitego zaniku sztuki koronkarskiej. Od około 1980 r. niektóre kobiety z Mirecourt, które nie zapomniały, jak robić koronki, ożywiły tę sztukę w stowarzyszeniu promującym i zachowującym koronkarstwo.

Zabytki Mirecourt obejmują kościół, romańską kaplicę i dużą halę targową. Kościół "Notre Dame", rozpoczęty w 1303 roku, jest dobrym punktem orientacyjnym z dzwonnicą. W ołtarzu głównym znajdują się obrazy mistrzów lotaryńskich z XVII wieku. Niektóre z artefaktów kościoła są wpisane do krajowego rejestru francuskich zabytków artystycznych.

Na prawym brzegu Madon znajduje się romańska kaplica "de la oultre". Znajduje się ona w sąsiedztwie świętego Wincentego, patrona zimy, w dawnych winnicach. Jest to najstarszy kościół w Mirecourt i był używany do 1825 roku. Duża hala targowa przy głównej ulicy pochodzi z 1617 roku i została zbudowana na jeszcze starszych fundamentach. Duża sala na pierwszym piętrze służyła jako hala targowa dla handlarzy suknem i szewców. Dziś jest to jeden z najważniejszych budynków w regionie.

Podczas podróży wzdłuż Renu w 1957 roku, ówczesny proboszcz parafii w Mirecourt, Jean Noel, odwiedził między innymi Schwarzrheindorf, ponieważ pamiętał, że przeczytał słowo "Schwarzenrheindorf" na dzwonie na wieży swojego kościoła. Jean Noel i jego brat Karl Müller byli zwolennikami sprowadzenia dzwonu "Michał i Magdalena", który został zabrany do Mirecourt za czasów Napoleona, z powrotem do Schwarzrheindorf.

Nowy dzwon został odlany dla Mirecourt na koszt kraju związkowego Nadrenia Północna-Westfalia. Został on poświęcony w Mirecourt w październiku 1964 roku i opatrzony następującym napisem:

"Mam na imię Johanna. Zastępuję moją starszą siostrę, która powróciła na dzwonnicę w Schwarzrheindorf po 170 latach nieobecności. Zostałam odlana w 1964 roku z inicjatywy księdza Karla Müllera w Schwarzrheindorf, senatora Henri Parisota, burmistrza Mirecourt, kanonika Jeana Niela, arcykapłana Mirecourt. Mam za matkę chrzestną Jej Ekscelencję Panią Roland de Margerie, żonę Jego Ekscelencji Ambasadora Francji, a za ojca chrzestnego Dr Franza Meiersa, Ministra Prezydenta Nadrenii Północnej-Westfalii. Oboje śpiewamy na chwałę Boga i jako przyrzeczenie pokoju i harmonii po obu stronach Renu".

27 marca 1965 r. nadszedł również czas w Beuel: stary dzwon "Michał i Magdalena" został odświętnie udekorowany wraz z sześcioma nowymi dzwonami z brązu. Były kanclerz Niemiec Konrad Adenauer i burmistrz Mirecourt Henri Parisot również wzięli udział w uroczystościach.

O tym, jak szybko zacieśniły się kontakty w kolejnych latach, świadczy wybór kobiety z Mirecourt na księżniczkę pralni Beueler w 1968 roku. Wczesnym latem 1969 r. ustanowiono oficjalne partnerstwo między obiema gminami.

Od tego czasu wiele tysięcy mieszkańców obu miast nawiązało ze sobą kontakt i wypełniło partnerstwo życiem. Aby uczcić 25. rocznicę, pełna parada karnawałowa z ponad 500 karnawałowiczami z Beuel została bezceremonialnie przeniesiona do miasta Vosges.

Udane partnerstwo zostało docenione i uhonorowane europejską flagą przyznaną przez Radę Europy oraz "Prix association France-Allemagne" w Paryżu.

Partnerstwo miast Beuel i Mirecourt jest żywym przykładem wymiany między mieszkańcami obu gmin. Częste spotkania i działania tworzą przyjaźnie, które są utrzymywane i pogłębiane przez ciepłą atmosferę, wspólne doświadczenia i uroczystości.

Kluby z obu krajów również spotykają się regularnie. Na przykład, kluby sportowe biorą udział w zawodach w swoim mieście partnerskim, a lokalne grupy muzyczne przyczyniają się do organizacji "Fete de la Musique" w Mirecourt. Co dwa lata grupa rowerzystów z Beuel podróżuje do Lotaryngii. Po pięknej wycieczce wzdłuż Mozeli i przez góry Wogezy, rowerzyści docierają do miasta partnerskiego po pięciu dniach.

Liczni artyści z Beuel i Mirecourt biorą udział w odpowiednich wystawach w mieście partnerskim, a dzieci i młodzież poznają miasto partnerskie i życie w rodzinie goszczącej podczas programu wymiany młodzieży.

Co roku organizowana jest wycieczka mieszkańców do Mirecourt, w której każdy może wziąć udział. Ciepła gościnność sprawia, że każda wizyta przynosi osobiste korzyści. Powrotne wizyty Francuzów są regularnie organizowane z okazji "Beueler Festive Days", takich jak Weiberfastnacht i Pützchens Markt. Każdego roku w Weiberfastnacht goście z Mirecourt śledzą szturm na ratusz i wspierają Wäscherprinzessin w przejęciu władzy. W niektórych latach biorą nawet aktywny udział w procesji Weiberfastnacht wraz z członkami komitetu partnerskiego Beuel.