Η ιδέα πίσω από το έργο ήταν φιλόδοξη: το 1967, το δημοτικό συμβούλιο της Βόννης αποφάσισε να δημιουργήσει μια γρήγορη σύνδεση μεταξύ της κυβερνητικής περιοχής, της Βόννης και του Bad Godesberg.
Με προϋπολογισμό περίπου 203 εκατομμυρίων μάρκων, το έργο ήταν ένα από τα μεγαλύτερα έργα αστικής υποδομής της εποχής.

Μόνο το τμήμα της σήραγγας αντιπροσώπευε 190 εκατομμύρια μάρκα, ή λίγο λιγότερο από 6 εκατομμύρια μάρκα ανά χιλιόμετρο σήραγγας. Το μεγαλύτερο μέρος του κόστους καλύφθηκε από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση και τις κυβερνήσεις των κρατιδίων, ενώ η πόλη της Βόννης κάλυψε το 10% του κόστους.

Η κατασκευή: μια μεγάλη πρόκληση

Στις 12 Οκτωβρίου 1967 πραγματοποιήθηκε η πρώτη πασσαλοκάλυψη στη γωνία Erste Fährgasse και Adenauerallee. Εκείνη τη στιγμή δεν ήταν παρόντες μόνο πολιτικοί της Βόννης, αλλά και ο πρώην υπουργός Μεταφορών του κρατιδίου Hermann Kohlhase, ο ομοσπονδιακός ομόλογός του Georg Leber και ο τότε υπουργός Οικονομικών Franz-Josef Strauß. Η κατασκευή της σήραγγας ξεκίνησε κάτω από το Υπουργείο Ταχυδρομείων, το οποίο βρισκόταν εκεί εκείνη την εποχή, μεταξύ της Bundeskanzlerplatz και της σημερινής στάσης Hauptbahnhof, η οποία χρησιμοποιήθηκε μόνο ως στροφείο τα πρώτα χρόνια του συστήματος ελαφρών σιδηροδρόμων.

Ο τερματικός σταθμός των τρένων ήταν αρχικά η προσωρινή στάση "Am Hauptbahnhof". Μόλις το 1979 εγκαινιάστηκε η σημερινή στάση Hauptbahnhof με τις τέσσερις γραμμές της. Η σήραγγα κατασκευάστηκε εν μέρει με τη μέθοδο cut-and-cover. Εξορύχθηκαν 650.000 κυβικά μέτρα χώματος, που αντιστοιχούν σε 140.000 φορτία φορτηγών. Η διαδρομή της σήραγγας μήκους 3,2 χιλιομέτρων σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από πολλές εκατοντάδες ειδικούς σε 2,5 εκατομμύρια ώρες εργασίας.

Οι εργασίες διάνοιξης πασσάλων στην Adenauerallee προκάλεσαν τεράστια αναστάτωση στα σπίτια των γειτονικών κατοίκων. Κατά τη διάρκεια των εργασιών αυτών, μια μη γραφειοκρατική συμφωνία μεταξύ ενός οδοντιάτρου στην Adenauerallee και του πληρώματος ενός βαρέως πασσαλοφόρου προκάλεσε σάλο. Εάν ο οδοντίατρος έπρεπε να πραγματοποιήσει μια περίπλοκη θεραπεία, κρεμούσε μια κόκκινη σημαία από το παράθυρο του ιατρείου του. Τότε σταματούσε η εργασία του πασσαλοτρύπανου και ο οδοντίατρος μπορούσε να εργαστεί ανενόχλητος.

Η μεγάλη μέρα τον Μάρτιο του 1975

Τότε ήρθε επιτέλους η ώρα: στις 22 Μαρτίου 1975, το πρώτο τρένο του ελαφρού σιδηροδρόμου της Βόννης πέρασε από τις σήραγγες. Στις 10.28 π.μ., το τρένο ξεκίνησε το παρθενικό του ταξίδι υπό το χειροκρότημα των 500 παρευρισκομένων. Ο μηχανοδηγός του ελαφρού σιδηροδρόμου Josef Hansen, ο οποίος είχε επιλεγεί από μια ομάδα 20 μηχανοδηγών, είχε μια ιδιαίτερα περήφανη στιγμή - άλλωστε ήταν ο πρώτος μηχανοδηγός που διέσχισε ολόκληρη τη διαδρομή. Εκτός από τον υποχρεωτικό αριθμό οχήματος, τα τραμ έλαβαν ένα όνομα και ένα οικόσημο. Το πρώτο όχημα 7351 ονομάστηκε Βόννη, ενώ τα υπόλοιπα τραμ έλαβαν τα ονόματα αδελφοποιημένων πόλεων ή πόλεων με υπόγειο σιδηρόδρομο.

Εκπρόσωποι από τις πόλεις μετρό του Βερολίνου, του Αμβούργου, της Φρανκφούρτης, του Μονάχου, της Κολωνίας, της Νυρεμβέργης και της Στουτγάρδης ταξίδεψαν στη Βόννη για την τελετή ονοματοδοσίας άλλων επτά οχημάτων ελαφρού σιδηροδρόμου με τα ονόματα των συνεργαζόμενων δήμων. Στα εγκαίνια της νέας γραμμής του μετρό, τα αντίστοιχα οχήματα ελαφρού σιδηροδρόμου βαφτίστηκαν από τους δημάρχους των πόλεων που τους έδωσαν τα ονόματά τους με τυπικά ποτά από τις αντίστοιχες περιοχές: Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκαν τα Berliner Weiße, Kölsch, Äbbelwoi, κρασί Βυρτεμβέργης, βαυαρική μπύρα σιταριού και φραγκονική καπνιστή μπύρα. Το Σάββατο και την Κυριακή, 37.000 επισκέπτες παρακολούθησαν την επακόλουθη τελετή εγκαινίων του υπόγειου σιδηροδρόμου της Βόννης στην πλατεία αγοράς της Βόννης και την ενημερωτική έκθεση στο σταθμό.