Τα τελεφερίκ θεωρούνται τα ασφαλέστερα μέσα μεταφοράς στον κόσμο. Οι στατιστικές των κυβερνητικών αρχών παγκοσμίως δείχνουν ότι τα ατυχήματα ανά χιλιόμετρο διαδρομής είναι πολύ λιγότερα από ό,τι με αυτοκίνητο, λεωφορείο ή τρένο.

Αυτό επιβεβαιώνεται και από τη Γερμανική Ένωση Τεχνικών Αρχών Ελέγχου (TÜV e.V.). Σύμφωνα με αυτούς, τα τελεφερίκ είναι από τα ασφαλέστερα μέσα μεταφοράς, καθώς δεν συναντούν σε κανένα σημείο άλλα μέσα μεταφοράς και παρακολουθούνται εντατικά και ελέγχονται εκτενώς κατά τη λειτουργία τους. Εκτός από την ετήσια επιθεώρηση από ένα εξωτερικό, ανεξάρτητο κέντρο ελέγχου, ο φορέας εκμετάλλευσης πρέπει επίσης να διενεργεί μια μεγάλη ενδιάμεση επιθεώρηση. Οι επιθεωρήσεις αυτές περιλαμβάνουν όλα τα εξαρτήματα και τα συγκροτήματα, καθώς και τον έλεγχο ολόκληρου του συστήματος για την ασφάλεια και τη λειτουργικότητα (σχοινιά, φρένα, είσοδος, σύνδεση και αποσύνδεση, καθώς και όλος ο ηλεκτρικός εξοπλισμός παρακολούθησης κ.λπ.) Υπάρχουν επίσης εβδομαδιαίες και μηνιαίες επιθεωρήσεις των επιμέρους συστημάτων συρματόσχοινων και των εξαρτημάτων τους.

Η ασφάλεια πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ήδη από τη διαδικασία σχεδιασμού και κατά τη διάρκεια της κατασκευής ενός νέου συστήματος συρματόσχοινων. Από τον Απρίλιο του 2018 ισχύει ένας νέος κανονισμός (ΕΕ) 2016/424 της ΕΕ για τα σχοινιοδρομικά συστήματα και εναρμονίζει τις νομικές απαιτήσεις για την πρόσβαση στην αγορά των σχοινιοδρομικών συστημάτων και των υποσυστημάτων τους σε ολόκληρη την Ευρώπη. Στη Γερμανία, εφαρμόζεται από τους νόμους και τα διατάγματα για τις σχοινιοδρομικές γραμμές των επιμέρους ομοσπονδιακών κρατιδίων- στη Βόννη ισχύει ο νόμος για τις σχοινιοδρομικές γραμμές της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας (SeilbG NRW).

Εκτός από τις τεχνικές απαιτήσεις, πρέπει επίσης να καθοριστούν οι επιλογές διάσωσης για τη θέση σε λειτουργία. Μόνο μετά από επιτυχή επιθεώρηση η αρμόδια αρχή των τελεφερίκ επιτρέπει τη λειτουργία.

Η τήρηση όλων των μέτρων ασφαλείας για τα τελεφερίκ στη Γερμανία ελέγχεται από τα ομόσπονδα κρατίδια. Καταρχήν, ανεξάρτητα κέντρα ελέγχου ελέγχουν κάθε χρόνο ολόκληρη την εγκατάσταση. Επιθεωρούν όλα τα συστήματα των τελεφερίκ (ηλεκτρικά συστήματα, συστήματα πέδησης, καμπίνες και σχοινιά) και εντοπίζουν πιθανές ρήξεις καλωδίων ή ανωμαλίες στο σχοινί. Ελέγχονται επίσης τα μέτρα έκτακτης ανάγκης και εκκένωσης.

Ο φορέας εκμετάλλευσης του τελεφερίκ πρέπει επίσης να διενεργεί ενδιάμεση επιθεώρηση και να υποβάλλει τα αποτελέσματα στην αρμόδια εποπτική αρχή. Επιπλέον, το προσωπικό εκμετάλλευσης επιθεωρεί την τεχνολογία μηνιαίως (π.χ. λειτουργία των συστημάτων παρακολούθησης) ή εβδομαδιαίως (π.χ. οπτικός έλεγχος των συρματόσχοινων έλξης). Εάν παρόλα αυτά προκύψει έκτακτη ανάγκη, τόσο οι χειριστές του συστήματος όσο και οι μονάδες διάσωσης από ύψος είναι εκπαιδευμένοι για τις καταστάσεις αυτές και εξασκούνται τακτικά στην εκκένωση σε ασκήσεις έκτακτης ανάγκης.

Πρώτα απ' όλα: στατιστικά, τα τελεφερίκ είναι το ασφαλέστερο μέσο μεταφοράς μετά τα αεροπλάνα. Η σχεδιαζόμενη εγκατάσταση στη Βόννη μπορεί να λειτουργήσει με ταχύτητα 19 μέτρων ανά δευτερόλεπτο με πλάγιο άνεμο ενάντια στον άξονα, δηλαδή 68 χιλιόμετρα την ώρα. Η ακριβέστερη μέτρηση του ανέμου κατά μήκος της διαδρομής στην κοιλάδα του Ρήνου - ακριβώς κάθετα προς την κατεύθυνση κίνησης - θα πραγματοποιηθεί μόνο σε μια έκθεση εμπειρογνωμόνων που θα συνταχθεί για τον περαιτέρω εμπεριστατωμένο σχεδιασμό και για τη  διαδικασία έγκρισης του σχεδιασμού.

Στην περίπτωση των τελεφερίκ, πρέπει να υπάρχει συσκευή μέτρησης της ταχύτητας και της διεύθυνσης του ανέμου στην περιοχή της διαδρομής όπου αναμένεται ο ισχυρότερος πλευρικός άνεμος. Το πότε ο άνεμος πνέει πολύ δυνατά για να επιτραπεί η συνέχιση της λειτουργίας ενός τελεφερίκ καθορίζεται ξεχωριστά για κάθε εγκατάσταση. Κατά γενικό κανόνα, τα τελεφερίκ μπορούν να λειτουργούν σε ισχυρούς ανέμους, ενδεχομένως με μικρότερη ταχύτητα ανάλογα με την ένταση του ανέμου και την εγκατάσταση. Εάν, ωστόσο, τα ανεμόμετρα αναφέρουν μια δύναμη ανέμου πάνω από την οποία ισχύει "συναγερμός ανέμου" για τη συγκεκριμένη εγκατάσταση, ο χειριστής λαμβάνει ηχητικά και οπτικά σήματα και ενημερώνει τους άλλους χειριστές. Στη συνέχεια, το τελεφερίκ συνεχίζει να αιωρείται αργά μέχρι να μπορέσουν να αποβιβαστούν όλοι οι επιβάτες στον επόμενο σταθμό. Η λειτουργία διακόπτεται και οι άδειες καμπίνες παραμένουν στον αέρα. Μόνο αν αναμένονται ακραίες συνθήκες που θέτουν σε κίνδυνο ολόκληρη την τεχνολογία του συστήματος, οι καμπίνες μεταφέρονται στα γκαράζ. Διαφορετικά, ισχύουν τα εξής: όταν ο καιρός βελτιωθεί και μετά από μια διαδρομή ελέγχου, οι επόμενοι επιβάτες μπορούν να ταξιδέψουν ξανά.

Ο προηγούμενος σχεδιασμός βασίστηκε σε δεδομένα από το ελικοδρόμιο του πανεπιστημιακού νοσοκομείου. Το εκεί σύστημα μέτρησης του ανέμου έδωσε το αποτέλεσμα για μια περίοδο ενός έτους (Απρίλιος 2019 έως Απρίλιος 2020) ότι πολύ ισχυροί άνεμοι που θα επηρέαζαν το τελεφερίκ έπνεαν 7 ημέρες, αλλά ο άνεμος έπνεε κατά μήκος των αξόνων μόνο 4 ημέρες. Προς το παρόν, ο σχεδιασμός υποθέτει επομένως ότι ο μέγιστος χρόνος διακοπής λειτουργίας που σχετίζεται με τον άνεμο είναι περίπου 7 ημέρες ετησίως. Κατά τη διάρκεια του περαιτέρω σχεδιασμού θα πραγματοποιηθούν περαιτέρω μετρήσεις ανέμου.

Όχι, σε περίπτωση καταιγίδας, η λειτουργία αναστέλλεται, όλες οι γόνδολες μεταφέρονται στους σταθμούς και όλοι οι επιβάτες πρέπει να αποβιβαστούν. Η λειτουργία αναστέλλεται μέχρι να περάσει η καταιγίδα. Στη συνέχεια το ταξίδι συνεχίζεται.

Για το τελεφερίκ προβλέπεται ημερήσιος χρόνος λειτουργίας 17 ωρών καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, συν 1,5 ώρα πριν και μετά, για παράδειγμα για τη μεταφορά των καμπινών στο γκαράζ. Κατά τον πυρήνα του χρόνου μεταξύ 5.30 π.μ. και 9 μ.μ., το τελεφερίκ θα μεταφέρει σε κάθε περίπτωση επιβάτες, έτσι ώστε να επωφεληθούν και πολλοί εργαζόμενοι που εργάζονται σε βάρδιες. Οι υπόλοιπες ώρες λειτουργίας θα καθοριστούν από τον φορέα εκμετάλλευσης σε μεταγενέστερη ημερομηνία. Εάν πολύ περισσότεροι ή πολύ λιγότεροι άνθρωποι χρησιμοποιήσουν το τελεφερίκ από ό,τι είχε προγραμματιστεί προηγουμένως, οι ώρες λειτουργίας θα μπορούσαν επίσης να παραταθούν ή να μειωθούν.

Οι υπολογισμοί για την τυποποιημένη αξιολόγηση - σε συμφωνία με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, την κυβέρνηση των ομόσπονδων κρατιδίων και την ένωση δημόσιων μεταφορών της Ρηνανίας (NVR) - προσδιορίζουν τον αριθμό του προσωπικού που απαιτείται για τη διαχείριση των σταθμών ως εξής

• δύο χειριστές μηχανημάτων (υποστήριξη σταθμών) με 18,5 ώρες/ημέρα
• τρεις σταθμάρχες (υποστήριξη σταθμών) σε 18,5 ώρες/ημέρα
• τρεις σταθμάρχες (φροντίδα σταθμού) σε 17,5 ώρες/ημέρα

Οι ανάγκες σε προσωπικό υπολογίστηκαν με βάση την εμπειρία από άλλα τελεφερίκ.

Η προσβασιμότητα είναι ένα σημαντικό πλεονέκτημα του τελεφερίκ. Οι αρκετά μεγάλες καμπίνες είναι ιδανικές για επιβάτες με περιορισμένη κινητικότητα. Όλοι οι σταθμοί είναι χωρίς εμπόδια. Στους σταθμούς, οι καμπίνες κινούνται τόσο αργά ώστε όλοι οι επιβάτες να μπορούν να επιβιβαστούν και να αποβιβαστούν χωρίς προβλήματα και η μετάβαση μεταξύ καμπίνας και πλατφόρμας είναι επίσης επίπεδη.

Οι καμπίνες προσφέρουν χώρο για δέκα άτομα και υπάρχει ένας πάγκος με πέντε καθίσματα σε κάθε πλευρά που μπορεί να αναδιπλωθεί. Αυτό επιτρέπει χώρο για ένα ποδήλατο, καροτσάκι, αναπηρικό καροτσάκι κ.λπ. μπορεί να δημιουργηθεί χώρος. Στην άλλη πλευρά μπορούν να καθίσουν άλλα πέντε άτομα. Μόλις το τελεφερίκ τεθεί σε λειτουργία, θα φανεί εάν η μεταφορική ικανότητα θα είναι πολύ χαμηλή, για παράδειγμα, κατά την πρωινή ώρα αιχμής λόγω της μεταφοράς ποδηλάτων. Εάν αυτό συμβαίνει, ο φορέας εκμετάλλευσης θα μπορούσε - όπως συνηθίζεται στα λεωφορεία και τα τρένα - να επιτρέπει τα ποδήλατα μόνο σε συγκεκριμένες ώρες.

Σε κάθε περίπτωση, στους σταθμούς θα πρέπει να προσφέρονται επαρκείς χώροι στάθμευσης για τα ποδήλατα και να διατίθενται ποδήλατα προς ενοικίαση.

Το τελεφερίκ έχει σχεδιαστεί για ταχύτητα έξι μέτρων ανά δευτερόλεπτο. Σε ώρες αιχμής, οι καμπίνες θα κινούνται με αυτή την ταχύτητα, με ένα όχημα να φτάνει στους σταθμούς κάθε 20 δευτερόλεπτα, επιτρέποντας τη μεταφορά 1800 ατόμων ανά ώρα και ανά κατεύθυνση. Εάν υπάρχει λιγότερη κίνηση, η ταχύτητα μειώνεται στα 5 μέτρα ανά δευτερόλεπτο, προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί η ενέργεια, η φθορά και το κόστος συντήρησης. Με αυτή την ταχύτητα, 1500 άτομα μπορούν να ταξιδέψουν ανά ώρα και κατεύθυνση και μια καμπίνα παραλαμβάνει επιβάτες κάθε 24 δευτερόλεπτα.

Οι ενεργειακές απαιτήσεις ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό ανάλογα με τον τύπο και τον κατασκευαστή του συστήματος τελεφερίκ και τη χρησιμοποιούμενη τεχνολογία κίνησης.

Μια μελέτη της ελεγκτικής εταιρείας PricewaterhouseCoopers (PWC) ανέλυσε τις μεταφορικές, τεχνικές και οικονομικές δυνατότητες των τελεφερίκ σε αστικές περιοχές το 2022. Οι αναλυτές κατέληξαν στο εξής συμπέρασμα:
"Για κάθε 100 επιβατοχιλιόμετρα, ένα σύστημα τελεφερίκ καταναλώνει μόνο περίπου 5,8 κιλοβατώρες (kWh), ενώ τα υπόγεια τρένα καταναλώνουν (περισσότερο από) διπλάσια ενέργεια, κατά μέσο όρο 11,6 kWh, και τα τραμ 12,5 kWh". (Πηγή:  https: (Ανοίγει σε νέα καρτέλα)//www.pwc.de/de/branchen-und-markte/oeffentlicher-sektor/pwc-studie-urbane-seilbahnen-im-oepnv.pdf).

Ένας ακριβής υπολογισμός για το σχεδιαζόμενο τελεφερίκ στη Βόννη μπορεί να γίνει μόνο μετά τον λεπτομερή σχεδιασμό και τη διαστασιολόγηση του συστήματος από τον κατασκευαστή. Με βάση τα τρέχοντα σχέδια, η διοίκηση υποθέτει τις ακόλουθες τιμές:

• Εγκατάσταση Schießbergweg - UN Campus: Σε κανονική λειτουργία, για τις διαδρομές μεταξύ αυτών των σταθμών θα απαιτηθούν περίπου 215 kWh, με ισχύ εκκίνησης στην πιο δυσμενή περίπτωση φορτίου (με πλήρως κατειλημμένες καμπίνες και ταυτόχρονα δυσμενείς συνθήκες ανέμου) για την πρώτη ώρα λειτουργίας περίπου 650 kWh- αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα μέγιστη απαίτηση ενέργειας 4.090 kWh ανά ημέρα λειτουργίας για 17 ώρες λειτουργίας.
• Μονάδα Uniklink West - UN Campus: Σε κανονική λειτουργία, η κατανάλωση εδώ θα ήταν περίπου 175 kWh, με ισχύ εκκίνησης στην πιο δυσμενή περίπτωση φορτίου για την πρώτη ώρα λειτουργίας επίσης περίπου 650 kWh- σε αυτή τη διαδρομή, θα έπρεπε επομένως να αναμένεται μέγιστη απαίτηση ενέργειας 3.450 kWh ανά ημέρα λειτουργίας για 17 ώρες λειτουργίας.

Οι τιμές που δίνονται είναι η κατανάλωση ενέργειας του συστήματος τελεφερίκ. Δεν λαμβάνονται υπόψη οι βοηθητικές λειτουργίες, όπως τα συστήματα φωτισμού, οι ανελκυστήρες και οι σταθμοί μετασχηματισμού.

Η ενεργειακή απαίτηση ελήφθη επίσης υπόψη στην τυποποιημένη αξιολόγηση: Η ενεργειακή απαίτηση του τελεφερίκ σε λειτουργία (και τα δύο μέρη της εγκατάστασης, με βάση τη λειτουργία για 365 ημέρες με 17 ώρες η κάθε μία) υπολογίστηκε σε συνολικά 4.498.625 kWh/έτος.

Αυτά τα χαρακτηριστικά του εξοπλισμού θα καθοριστούν μόνο σε συνεργασία με τον κατασκευαστή του τελεφερίκ. Μέχρι στιγμής, δεν προβλέπεται τεχνικός κλιματισμός ή θέρμανση των καμπινών, καθώς αυτό δεν αξίζει τον κόπο για τις μάλλον μικρές καμπίνες ενός μονόκλωνου κυκλικού συρματόσχοινου σε συνδυασμό με τους πολύ μικρούς χρόνους διαδρομής μεταξύ των σταθμών. Ο θερμαινόμενος αέρας θα διαφεύγει κάθε φορά που ανοίγουν οι πόρτες. Σε καλοκαιρινές θερμοκρασίες, τα παράθυρα (με προστασία εκτίναξης) μπορούν να ανοίξουν. Πρόσθετος εξαερισμός παρέχεται από σχισμές στα πλαϊνά καλούπια του δαπέδου της καμπίνας μπροστά και πίσω.

Ο τεχνικός εξοπλισμός των συστημάτων τελεφερίκ βρίσκεται ως επί το πλείστον σε αποκλεισμένες ή μη προσβάσιμες περιοχές. Οι μονάδες κίνησης, πέδησης, τάνυσης και άλλος τεχνικός εξοπλισμός είναι πάντα κλειδωμένος. Οι σκάλες στα στηρίγματα είναι επίσης κλειδωμένες και οι καμπίνες αποθηκεύονται με ασφάλεια στο γκαράζ τους στο τέλος των ωρών λειτουργίας. Για τα εσωτερικά εξαρτήματα των καμπανών χρησιμοποιούνται μη ευαίσθητα υλικά και τα παράθυρα επικαλύπτονται με προστατευτική μεμβράνη.