Αυτό που γιορτάζεται σήμερα σε ένα διασκεδαστικό καρναβαλικό ύφος με έφοδο στο δημαρχείο, παρέλαση και συγκεντρώσεις έχει σοβαρό υπόβαθρο. Οι πλύστριες και οι χλωρίνες του Beuel υπερασπίστηκαν τους εαυτούς τους ενάντια στις παράλογες σωματικές και ψυχικές επιβαρύνσεις που τους επιβάλλονταν.

Συναντιόντουσαν για έναν καφέ klatsch, κατά τον οποίο ίσχυε ένα σταθερό σύνολο κανόνων: οι γυναίκες είχαν την υποχρέωση να αναφέρουν τις βαριές παραβάσεις των συζύγων τους κατά της οικιακής ειρήνης και της συζυγικής πίστης ή τις αλκοολικές υπερβολές τους. Οι παραβάτες φυσικά αποκλείονταν. Οι κυρίες ήθελαν να συζητούν τα προβλήματά τους μεταξύ τους, επειδή μπορούσαν να βγάλουν όλες τις απογοητεύσεις τους από μέσα τους χωρίς να τις παρακολουθούν.

Το έθιμο των πλυντηρίων επιβίωσε στις διάφορες πολιτικές εποχές από την πρωσική κατοχή, την αυτοκρατορία του Μπίσμαρκ, τη μοναρχία, την πρώτη δημοκρατία και τη ναζιστική εποχή μέχρι τη σημερινή δημοκρατία, η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το όνομα Βόννη.

Κάθε χρόνο από το 1958, οι Beueler Weiber ορίζουν έναν εκπρόσωπο από τις τάξεις τους, τον Wäscherprinzessin. Με την υποστήριξη του Obermöhn και αποφασιστικών, σκληραγωγημένων στη μάχη κυριών, αυτή ξεκινά κάθε χρόνο τη Weiberfastnacht για να εισβάλει στο δημαρχείο του Beuel, το οποίο υπερασπίζονται ο δήμαρχος της Βόννης, ο περιφερειάρχης και οι εκπρόσωποί τους. Αλλά δεν είναι μυστικό ότι οι υπερασπιστές έχουν αποτύχει κάθε φορά μέχρι τώρα...

Έτσι, στο τέλος, η πριγκίπισσα της πλυντηρίου, η αρχισυμμορίτισσα και η jecken Wiever και οι αποτυχημένοι υπερασπιστές στέκονται συμφιλιωμένοι στο μπαλκόνι του δημαρχείου για να πιουν μαζί στην ήττα των ανδρών - και το ανόητο γλέντι σε όλη την πόλη αρχίζει!

Περαιτέρω ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την εξέγερση των πλύστρων του Μπέουελ μπορείτε να βρείτε  εδώ. (Ανοίγει σε νέα καρτέλα)