Salix είναι η λατινική ονομασία της ιτιάς.

Πρόκειται για ένα γένος με 300 είδη και μεγάλη ποικιλία μεγεθών και σχημάτων - από μεγάλα δέντρα ύψους και πλάτους έως 40 μέτρα, μέχρι θάμνους, πλατύφυλλα αλπικά και πολικά μικρά δέντρα. Τα περισσότερα από αυτά είναι μεγάλοι, γραφικοί σχεδιαστές τοπίων σε πλημμυρικά πεδία, κατά μήκος ρεμάτων, ποταμών, ακτών λιμνών, λιμνών και ως πένθιμα δέντρα σε νεκροταφεία ή ως πρωτοπόρα δέντρα. Μπορούν να φτάσουν τα 200 χρόνια ζωής και είναι φυλλοβόλα.

Χρησιμοποιούνται επίσης σε τεχνικά και βιολογικά κατασκευαστικά έργα στην υδραυλική μηχανική, στην προστασία πρανών, αναχωμάτων και διάβρωσης σε απότομες πλαγιές και παράκτιους αμμόλοφους.

Χρησιμοποιούνται ευρέως σε σάγκες, θρύλους, παραμύθια και μυστικισμούς, π.χ. σε ιστορίες μαγισσών και σκούπες μαγισσών κ.ά. Χρησιμοποιήθηκαν επίσης ως συμβολικά δέντρα από τους Κέλτες και τους Έλληνες.

Οι ιτιές είναι κατάλληλες ως πρωτοπόρα δέντρα. Είναι εύρωστη, κάπως ευαίσθητη στο σπάσιμο, ανθεκτική, ανθεκτική στα αστικά κλίματα, ανθεκτική, ταχείας ανάπτυξης, ανθεκτική στην υγρασία σε περίπτωση υφαλμύρωσης και πλημμύρας.

Το ξύλο είναι ελαφρύ και μαλακό, ελαστικό και ανθεκτικό, π.χ. για έπιπλα, ξύλινα παπούτσια, λαβές εργαλείων ή πλεκτά για καλάθια.

Φάρμακα που προέρχονται από ιτιές υπάρχουν από την αρχαιότητα (σαλικυλικό οξύ). Η περιγραφή των επιδράσεων μπορεί να βρεθεί από τον Ιπποκράτη μέχρι την Hildegard von Bingen. Η χρήση του φλοιού για τη μείωση του πυρετού ή ως αναλγητικό, π.χ. για τους ρευματισμούς, ήταν ιδιαίτερα γνωστή.