Salix to łacińska nazwa wierzby.

Jest to rodzaj obejmujący 300 gatunków o szerokiej gamie rozmiarów i kształtów - od dużych drzew do 40 metrów wysokości i szerokości, przez krzewy, po płasko rosnące alpejskie i polarne małe drzewa. Większość z nich to duże, malownicze projektanty krajobrazu na terenach zalewowych, wzdłuż strumieni, rzek, brzegów jezior, stawów oraz jako drzewa żałobne na cmentarzach lub jako drzewa pionierskie. Mogą dożywać 200 lat i są drzewami liściastymi.

Są również wykorzystywane w projektach inżynieryjnych i biologicznych w inżynierii hydraulicznej, ochronie brzegów, nasypów i erozji na stromych zboczach i wydmach przybrzeżnych.

Szeroko wykorzystywana w sagach, legendach, opowieściach i mistycyzmie, np. w opowieściach o czarownicach i miotłach czarownic itp.; wykorzystywana również jako symboliczne drzewa przez Celtów i Greków.

Wierzby nadają się jako drzewa pionierskie. Jest wytrzymała, nieco podatna na złamania, odporna, odporna na klimat miejski, odporna, szybko rosnąca, odporna na wilgoć w przypadku podmoknięcia i powodzi.

Drewno jest lekkie i miękkie, elastyczne i trwałe, np. do produkcji mebli, drewnianych butów, trzonków narzędzi lub wikliny do koszy.

Leki pozyskiwane z wierzby są znane od czasów starożytnych (kwas salicylowy). Opisy działania można znaleźć od Hipokratesa do Hildegardy von Bingen. Szczególnie znane było stosowanie kory w celu obniżenia gorączki lub jako środka przeciwbólowego, np. przy reumatyzmie.