Barbelies WiegmannΕμείς οι γυναίκες έχουμε πετύχει πολλά και υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος μπροστά μας.
Η δεκαετία του 1970. Ο Dr Barbelies Wiegmann δεν μπορεί να λείπει από τους διαδρόμους του δικαστηρίου της Βόννης. Στέκεται ψηλά, ξεπερνώντας πολλούς από τους συναδέλφους της. Δεν κρύβεται κάτω από μια ρόμπα, αλλά ξεχωρίζει ευχάριστα με ένα φωτεινό μπλε φόρεμα ανάμεσα στους συναδέλφους της που είναι ντυμένοι σε ήπια χρώματα. Οι άνδρες δικηγόροι εξακολουθούν να αποτελούν την πλειοψηφία αυτή τη στιγμή, ενώ σήμερα υπάρχουν πολύ περισσότερες γυναίκες από άνδρες μεταξύ των ειδικών του οικογενειακού δικαίου.
Με την Barbelies Wiegmann είστε σε καλά χέρια, ιδίως ως γυναίκα πελάτισσα. Ως συνεπής συνήγορος, αγωνίζεται για τα δικαιώματα των συζύγων σε περίπτωση χωρισμού ή διαζυγίου. Αλλά εκπροσωπεί πάντα και άνδρες που δεν θέλουν να βλάψουν τις συζύγους τους, ακόμη και αν έχουν τη νομική δυνατότητα να το κάνουν.
Η Barbelies Wiegmann τάσσεται ρητά κατά του περιορισμού των γυναικών στον παλιό ρόλο της νοικοκυράς. Στο βιβλίο της του 1980 "Das Ende der Hausfrauenehe. Plädoyer gegen eine trügerische Existenzgrundlage", προειδοποιεί: "Το επάγγελμα της οικογενειακής νοικοκυράς είναι πιο επικίνδυνο από αυτό του σχοινοβάτη. Υπάρχει μία στις τρεις πιθανότητες να πάει στραβά. Εξάλλου, ένας σχοινοβάτης εργάζεται συνήθως με δίχτυ. Η νοικοκυρά εργάζεται συνήθως χωρίς δίχτυ. Θα είχε δίχτυ μόνο αν η οικονομική της ύπαρξη ήταν εγγυημένη ακόμη και αν ο γάμος διαλυόταν. Εγγυημένη με επαρκείς πληρωμές διατροφής από τον σύζυγο. Αυτό δεν συμβαίνει. Το χειρότερο πρόβλημα στο τέλος του γάμου της νοικοκυράς είναι η διατροφή. Στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν είναι πρόβλημα, αλλά καταστροφή".
Το 1990 συνόψισε την ιστορία του οικογενειακού δικαίου στον "Νομικό οδηγό για γυναίκες". Αναφέρει: "Μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα, εξακολουθούσε να αποφασίζει αποκλειστικά ο άνδρας για όλα τα θέματα της συζυγικής ζωής. Αυτός καθόριζε τον τόπο κατοικίας και το σπίτι και είχε την αποκλειστική γονική εξουσία επί των παιδιών. Η σύζυγος ήταν γενικά υποχρεωμένη να εργάζεται στο νοικοκυριό και στην επιχείρηση του συζύγου- της επιτρεπόταν να συνάπτει σχέση εργασίας με τρίτους μόνο με τη συγκατάθεσή του. Εάν είχε περιουσία, ο σύζυγος είχε τη διαχείριση και την επικαρπία αυτής. Η αποκτηθείσα περιουσία ανήκε αποκλειστικά σε αυτόν".
Ο νόμος περί ίσων δικαιωμάτων του 1957 βελτίωσε τα δικαιώματα των γυναικών λίγο αργότερα, αλλά η αρχή της υπαιτιότητας εξακολουθούσε να ισχύει στα διαζύγια. Μόνο από την 1η Ιουλίου 1977, τον Πρώτο Νόμο για τη μεταρρύθμιση του Γάμου και του Οικογενειακού Δικαίου, τα παντρεμένα ζευγάρια έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις, τουλάχιστον στα χαρτιά. Ωστόσο, σήμερα, σχεδόν 50 χρόνια αργότερα, τα ίσα δικαιώματα για τις γυναίκες δεν έχουν ακόμη επιτευχθεί και πολύ πολλές δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσουν τα προς το ζην μέσω της δικής τους εργασίας μετά τον χωρισμό και το διαζύγιο. Ακόμα και μια καλή εκπαίδευση συχνά δεν αλλάζει τίποτα σε αυτό, καθώς η σταδιοδρομία τους έχει διακοπεί από την ανατροφή των παιδιών, την οικογενειακή εργασία και τη μερική απασχόληση. Επιπλέον, οι γυναίκες εξακολουθούν να αμείβονται λιγότερο κατά μέσο όρο.
Μια σύντομη παρέκβαση στη βιογραφία
Η προσωπικότητά της έχει πολλές πτυχές:
Ο δικηγόρος
Η φεμινίστρια
Ο διαμεσολαβητής
Ο Βουδιστής (Διαλογισμός)
Ελπίζω ότι αυτό το πορτρέτο της Barbelies Wiegmann δείχνει πόσο γενναιόδωρη, ενεργητική και θαρραλέα γυναίκα είναι και πόσο καθαρό μυαλό έχει. Ήταν πρωτοπόρος σε πολλούς τομείς και έχει αφήσει το στίγμα της σε μένα ως δικηγόρο και διαμεσολαβητή. Με μεγάλη μου χαρά γέμισα τη θέση της στο "Bonner Blaustrümpfen", η οποία είχε μείνει κενή για θλιβερό λόγο, με κιθάρα και τραγούδι.
Κείμενο: Irmela Amelung και Gabriele Hertel