Plany ochrony zabytków formułują cele i wymogi ochrony zabytków. Zawierają również inwentaryzację i analizę z punktu widzenia historii osadnictwa, przedstawiają zabytki architektoniczne i naziemne, obszary zabytkowe, obszary ochrony wykopalisk i budynki warte zachowania oraz zawierają koncepcję planowania i działania w celu określenia celów i środków.

Plan ochrony zabytków jest instrumentem nieformalnym. Służy jako wytyczne i podstawa do podejmowania decyzji, a także może stanowić impuls do utworzenia obszaru zabytkowego.

W przeciwieństwie do listy zabytków, plan ochrony zabytków nie zawiera pojedynczych zabytków, a jedynie obszary, które albo zawierają wiele zabytków i/lub budynków wartych zachowania, albo są ogólnym świadectwem architektury i rozwoju urbanistycznego.

W celu zachowania miejskiego charakteru obszaru można formalnie wydać ustawę o ochronie zabytków zgodnie z § 172 niemieckiego kodeksu budowlanego. Ma to na celu zachowanie obszarów dzielnic, które charakteryzują się dużą liczbą budynków wartych zachowania, samodzielnie lub w połączeniu z innymi historycznie rozwiniętymi krajobrazami ulic i miast.

Ogólnie rzecz biorąc, teksty statutów zawierają opis lokalnego i faktycznego obszaru zastosowania, w tym przedstawienie planu i oświadczenia dotyczące zakresu ochrony zabytków architektury, poszczególnych budynków i zespołów, które są szczególnie charakterystyczne dla zabudowy miejskiej.

Rozbiórka, przebudowa lub zmiana budynku musi być dozwolona w ramach ustawy o ochronie zabytków. Dlatego też ustawy konserwatorskie są również określane jako "gminna ochrona zabytków". W przeciwieństwie jednak do ochrony pojedynczego budynku, wewnętrzne przebudowy i zmiany w obrębie obszaru ochrony nie wymagają zezwolenia.

Statut projektowy nakłada specjalne wymagania na przyszłe zmiany strukturalne na obszarze objętym statutem. Celem jest zapewnienie, że harmonijnie wkomponują się one w istniejący krajobraz miejski. Przykładami takich wymogów są wybór materiałów, rzemiosło, kolory i kształty budynków, kształty i materiały dachów.

Statuty projektowe istnieją obecnie dla dzielnic Graurheindorf i Vilich.

Działania w zakresie przebudowy obszarów miejskich mają na celu uwzględnienie wymogów ochrony zabytków, a tym samym zachowanie, odnowienie i dalszy rozwój dzielnic oraz projektowanie ich krajobrazu miejskiego i krajobrazu.

Jednakże działania związane z przebudową koncentrują się na eliminacji istniejących problemów urbanistycznych. Z tego powodu obszar rewitalizacji jest definiowany tylko tymczasowo na maksymalny okres 15 lat. W Bonn istnieją statuty dotyczące formalnej definicji obszarów przebudowy dla obszarów centrum Bonn, Beuel-Mitte, Quartier am Rheinufer i Tannenbusch.

Przepisy dotyczące ogrodów frontowych regulują projektowanie i utrzymanie ogrodów frontowych na całym ich obszarze. Zawiera on między innymi oświadczenia dotyczące fortyfikacji, ogrodzeń, nasypów i wykopów.