Inicjator pomnika, Wolfgang H. Deuling, zaproponował konkurs artystyczny. Artyści mieli być zachęcani do składania projektów za pośrednictwem broszury. 16-osobowe jury utworzyło komisję selekcyjną, która przygotowała decyzję dla komisji kultury.
Członkami tej komisji byli ówczesny szef wydziału kultury, dyrektor muzeum sztuki, dyrektor archiwum miejskiego, dyrektor centrum pamięci ofiar narodowego socjalizmu w Bonn, inicjator i rzecznicy polityki kulturalnej grup parlamentarnych.
Na zaproszenie do udziału w konkursie odpowiedziało dziesięciu artystów. Wolfram Kastner, zespół artystów Andreas Knitz i dr Horst Hoheisel, Wolfgang Nestler i Alois Schüller ostatecznie przedstawili projekty jury. Komisja konkursowa jednogłośnie opowiedziała się za wspólnym projektem artystów Andreasa Knitza i dr Horsta Hoheisela.
Ich pomnik składa się z "czytających znaków" rozrzuconych na rynku w Bonn. Te wykonane z brązu książki wmurowane w chodnik zawierają tytuły i nazwiska autorów książek spalonych przez narodowych socjalistów 10 maja 1933 roku. "Znaki do czytania", początkowo rozmieszczone losowo na placu, koncentrują się w miejscu przed schodami Starego Ratusza, gdzie książki zostały spalone.
Ponadto na placu znajduje się odporna na warunki atmosferyczne skrzynia na książki. Zawiera ona kolekcję książek autorów, których dzieła zostały spalone w tym miejscu. Napis na skrzyni wymienia wydarzenie i innych autorów spalonych książek.
Aby upamiętnić spalenie książek 10 maja 1933 r., Centrum Pamięci i Dokumentacji Historii Narodowego Socjalizmu w Bonn, we współpracy z miastem Bonn i innymi partnerami, organizuje coroczne wydarzenie upamiętniające na rynku w Bonn. Otwierana jest skrzynia z książkami i czytane są cytaty z książek prześladowanych autorów. Książki są następnie rozdawane, skrzynia jest wypełniana innymi dziełami i zamykana do następnego roku. Pomnik staje się w ten sposób pomnikiem czytania.
