- Parrotia persica
- Północny Iran, Azja
Rodzaj
Parrotia - Drzewo zostało nazwane na cześć lekarza i przyrodnika F.W. Parrota (1792-1841).
Liściasty duży krzew lub małe drzewo, wielopniowe, rozłożyste z wyprostowaną, poskręcaną koroną, do 15 metrów wysokości i szerokości.
Informacje o gatunku
Parrotia persica
Kora: oliwkowo-brązowa, gładka, spłaszczona
Liście: owalne, jajowate do dziesięciu centymetrów długości i sześciu centymetrów szerokości; nieco skórzaste, ciemnozielone; efektowne, długotrwałe jesienne zabarwienie, wielokolorowe, żółto-pomarańczowe do szkarłatno-purpurowych
Kwiaty: jaskrawoczerwone w małych główkach, na filcowych, gwiaździstych przylistkach; kwitną zimą od stycznia do marca
Owoce: małe, podobne do orzechów strąki nasion
Cechy charakterystyczne: mrozoodporny, odporny na warunki miejskie, mało podatny na choroby; cenny krzew pod względem wzornictwa; małe drzewo w parkach, ogrodach i krajobrazach o uderzająco dużych jesiennych kolorach.