- Quercus rubra
- Wschodnia część Ameryki Północnej
Rodzaj
Quercus to starorzymska nazwa dębu.
Drzewo liściaste (ale istnieją również gatunki zimozielone), duże, potężne, długowieczne drzewo uliczne, ogrodowe, parkowe i leśne o silnym wpływie na krajobraz i ogólnym znaczeniu ekologicznym.
Dęby mogą dożywać 1000 lat; w Niemczech znajduje się kilka kilkusetletnich okazów. Jest to rozległy rodzaj z około 600 gatunkami, szeroko rozpowszechniony w Europie, Afryce Północnej, Azji, Ameryce Północnej i Południowej.
W historii i literaturze dąb jest mocno zakorzeniony jako dąb osądu i pieśni; Celtowie, Goci, plemiona germańskie i Rzymianie czcili go jako drzewo poświęcone bogom. Plemiona germańskie poświęciły go bogu piorunów Donarowi. Dąb był uważany za symbol siły i wigoru, drzewo człowieka.
Wieniec z liści dębu był symbolem mocy i siły, znakiem zwycięstwa.
Dąb był i jest ceniony jako roślina lecznicza zawierająca garbniki i gorzkie substancje. Mówi się, że ma właściwości przeciwzapalne, hemostatyczne i bakteriobójcze.
Informacje o gatunku
Quercus rubra (amerykański dąb czerwony)
Nazwa gatunku rubra oznacza czerwony.
Amerykański dąb czerwony (Quercus rubra) jest jednym z trzech gatunków wprowadzonych do Europy, takich jak dąb bagienny (Quercus palustris) i dąb szkarłatny (Quercus coccinea). Wszystkie trzy stanowią wspaniałe elementy wystroju naszych parków, ulic i ogrodów.
Liściaste, szybko rosnące duże drzewo o zaokrąglonej koronie do 40 m wysokości i 25 m szerokości, rozłożyste i o mocnym szkielecie korony.
Kora: gładka, czerwonawa, oliwkowobrązowa, błyszcząca.
Liście: odwrotnie jajowate, do 25 cm długości i 15 cm szerokości, ostro ząbkowane, błyszczące, ciemnozielone, wspaniale przebarwiające się jesienią na pomarańczowo lub szkarłatnoczerwono, hibernujące na drzewie.
Owoce: żołędzie o długości do 2,5 cm w miseczkach na krótkich szypułkach.
Cechy charakterystyczne: odporna na warunki przemysłowe, odporna na klimat miejski, mrozoodporna, odporna na szkodniki, szczególnie odporna na suszę.
Wraz z robinią, pęcherznicą wiechowatą lub kwitnącym jesionem i dębem amerykańskim, które obecnie okazują się odporne na suszę, są to drzewa przyszłości w naszym regionie.