W XIX wieku w Oberkassel znajdowały się dwa cmentarze. Do połowy XIX wieku na dziedzińcu katolickiego kościoła św. Cecylii znajdował się cmentarz grzebalny. Na południe od późniejszego ratusza w Oberkassel, wokół starej kaplicy protestanckiej (1683) na protestanckim cmentarzu parafialnym chowano dostojników kościoła reformowanego. W pobliżu swojego domu przemysłowiec Gabriel Adrian z Oberkassel podarował niewielką działkę na cmentarz dla protestantów. Od 1855 do 1888 r. była ona wykorzystywana jako miejsce pochówku, ponieważ między katolikami i protestantami toczył się spór o pochówek protestantów na cmentarzu katolickim. Wielu protestantów pracowało w kopalniach węgla brunatnego i bazaltu, w przemyśle betoniarskim i w hucie ałunu w Oberkassel i okolicach. Ponieważ pojemność protestanckiego cmentarza parafialnego została wyczerpana, parafia protestancka nabyła w 1888 r. grunt przy Langemarckstraße pod nowy cmentarz, który w 1905 r. został podniesiony do rangi cmentarza parafialnego. Cmentarze wyznaniowe zostały wówczas zamknięte.

Cmentarz doznał poważnych zniszczeń podczas II wojny światowej i stracił wiele ze swojego pierwotnego wyglądu. Oberkassel składało się z różnych pojedynczych gmin, w tym Berghoven, Hosterbach, Römlinghoven, Ober- i Niederdollendorf oraz Heister- bacherrott. Reorganizacja gminy miała miejsce w 1969 r. wraz z różnymi przyłączeniami, a kolejna w latach 80-tych XX wieku. Cmentarz protestancki przy kaplicy został oficjalnie zamknięty dopiero w 1983 roku. W centrum cmentarza stoi kaplica z 1959 roku; poprzedni budynek został zburzony i zastąpiony prostą architekturą z lat 50. i 60. XX wieku.

Na cmentarzu znajduje się kilka niezwykłych grobów. Rodzina Adrian ma typowe groby protestanckie, które zostały przeniesione z prywatnego cmentarza protestanckiego. Charakteryzują się one klasycystycznymi formami i wyrytymi cytatami biblijnymi i należą do najstarszych grobów na cmentarzu. Z drugiej strony groby rodzin Hüser i Kalkuhl/Heel są ważnymi współczesnymi dokumentami. Istnieją również mniej wyszukane groby, takie jak groby rodzin Carstanjen i Hennicke z kratowymi obudowami i cokołami.