(1) Opłata od zabudowy pobierana jest zgodnie z postanowieniami BauGB i niniejszego statutu.

(2) Zgodnie z umową publicznoprawną z dnia 5/16 lipca 1984 r. zawartą pomiędzy miastem Bonn a gminą Alfter i zatwierdzoną przez prezydenta Kolonii zarządzeniem z dnia 2 listopada 1984 r., niniejszy regulamin ma zastosowanie również do podobszaru gminy Alfter, który jest zabudowany ulicami "Eichhörnchenweg" i "Witterschlicker Allee". Dokładne rozgraniczenie podobszaru przedstawiono w załączniku nr 1 do § 1 ust. 1 umowy publicznoprawnej.

(3) Zgodnie z umową publicznoprawną z dnia 27 września/16 października 1989 r. zawartą między miastem Bonn a gminą Alfter i zatwierdzoną przez Przewodniczącego Okręgu zarządzeniem z dnia 9 listopada 1989 r. w połączeniu z umową publicznoprawną z dnia 7/28 stycznia 1992 r. zatwierdzoną przez Przewodniczącego Okręgu zarządzeniem z dnia 1 kwietnia 1992 r. w celu zmiany i uzupełnienia wyżej wymienionej umowy publicznoprawnej, niniejszy regulamin ma również zastosowanie do podobszaru gminy Alfter, do którego prowadzi droga "Alter Heerweg" na północ od skrzyżowania z Hermann-Löns-Straße. Dokładne granice podobszaru przedstawiono w załączniku 1 do § 3 umowy publicznoprawnej.

Niniejszy statut nie ma zastosowania do podobszaru miasta Bonn, do którego prowadzi ulica "Alter Heerweg" na południe od skrzyżowania z Hermann-Löns-Straße. Dokładne rozgraniczenie podobszaru można znaleźć w załączniku 2 do § 5 umowy publicznoprawnej.

(4) Zgodnie z umową publicznoprawną z dnia 20 października/12 listopada 1993 r. zawartą pomiędzy miastem Bonn a gminą Alfter i zatwierdzoną przez Starostę Kolonii zarządzeniem z dnia 10 stycznia 1994 r., statut nie ma zastosowania do nieruchomości "Henri-Spaak-Straße nr 165" (powiat Duisdorf, korytarz 13, nr 640) w mieście Bonn.

(1) Koszty rozwoju kwalifikują się do wkładu:

1. W przypadku dróg, ścieżek i placów, które służą do zagospodarowania nieruchomości w obszarach podstawowych, handlowych i przemysłowych, a także w obszarach specjalnych o następujących rodzajach użytkowania: centra handlowe, wielkopowierzchniowe przedsiębiorstwa handlowe, tereny targowe, wystawowe, kongresowe i portowe, do szerokości 18 m po obu stronach i do szerokości 13 m po jednej stronie do użytku strukturalnego lub komercyjnego.
2. W innych obszarach budowlanych dla dróg publicznych i ścieżek przeznaczonych do budowy.

   a)	do szerokości 12 metrów dla budynków po obu stronach,
   b)	do 10 metrów szerokości dla budynków po jednej stronie

   a także dla placów publicznych przeznaczonych pod uprawy o szerokości do 10 metrów wzdłuż nieruchomości zabudowanych;
3. do 4 metrów szerokości dla ogólnodostępnych urządzeń komunikacyjnych w obrębie terenów zabudowy (np. chodników, ścieżek osiedlowych), które nie mogą być wykorzystywane przez pojazdy samochodowe ze względów prawnych lub faktycznych;
4. dla dróg zbiorczych nieprzeznaczonych pod zabudowę (w rozumieniu § 127 ust. 2 nr 3 BauGB) do 22 metrów szerokości;
5. dla parkingów

   a)	które są częścią obiektów budowlanych w rozumieniu numerów 1, 2 i 4, o szerokości do 6 metrów,
   b)	w zakresie, w jakim nie są one częścią obiektów budowlanych, o których mowa w pkt 1, 2 i 4, ale są niezbędne do ich zagospodarowania zgodnie z zasadami urbanistyki w obrębie terenów budowlanych, do 15% wszystkich powierzchni nieruchomości położonych w obszarze osadniczym;

6. dla terenów zieleni za wyjątkiem placów zabaw dla dzieci,

   a)	wchodzących w skład obiektów budowlanych w rozumieniu pkt 1-4 (zieleń przydrożna), do dodatkowej szerokości 4 metrów, przy czym w przypadku jednoczesnego zastosowania pkt 5a, do maksymalnej łącznej dodatkowej szerokości 7 metrów.
   b)	w zakresie, w jakim nie wchodzą w skład obiektów budowlanych, o których mowa w pkt 1-4, lecz są niezbędne do ich zagospodarowania w ramach terenów budowlanych zgodnie z zasadami urbanistyki - do 15% powierzchni wszystkich nieruchomości położonych w obszarze osadniczym.

7. Jeżeli obiekt budowlany zakończony jest placem do zawracania, wymiary określone w ust. 1 pkt 1, 2 i 4 należy zwiększyć w obszarze placu do zawracania do dalszej szerokości 12 metrów.

(2) Jeżeli zgodnie z ust. 1 nr 1 i 2 wynikają różne szerokości maksymalne, dla całego terenu zabudowy obowiązuje przepis o największej szerokości.

(3) Szerokości określone w ust. 1 nr 1 do 4 są szerokościami średnimi.

Przyczyniające się koszty rozwoju są ustalane na podstawie faktycznie poniesionych kosztów.

Miasto ponosi dziesięć procent kwalifikujących się kosztów rozwoju.

(1) Koszty zabudowy ustalone zgodnie z §§ 1 do 4 dzieli się na nieruchomości zabudowane według ich powierzchni. Uwzględnia się różne sposoby wykorzystania nieruchomości zabudowanych w zależności od ich rodzaju i zakresu.

(2) Za powierzchnię nieruchomości zabudowanej w rozumieniu ust. 1 uważa się w przypadku nieruchomości

1. w zakresie planu zagospodarowania przestrzennego,
2. w nieobjętym planem obszarze wewnętrznym - cały obszar nieruchomości, który może być wykorzystywany na cele budowlane, komercyjne lub porównywalne.

(3) W przypadku nieruchomości znajdujących się poza obszarem obowiązywania planu zagospodarowania przestrzennego, które nie są przypisane do obszaru wewnętrznego jako całości, za obszar nieruchomości zabudowanych w rozumieniu ust. 1 uznaje się

1. obszar pomiędzy wspólną granicą nieruchomości i obiektu budowlanego a linią biegnącą w odległości 35 metrów od tej granicy. Przy ustalaniu głębokości nieruchomości nie uwzględnia się części nieruchomości, które stanowią jedynie połączenie drogowe z systemem uzbrojenia;
2. jeżeli nieruchomości nie sąsiadują z obiektem budowlanym - obszar pomiędzy granicą nieruchomości od strony obiektu budowlanego a linią biegnącą w odległości 35 metrów od tego obiektu.

Jeśli faktyczne użytkowanie przekracza odległość zgodnie ze zdaniem 1 lub jeśli dozwolone jest użytkowanie wykraczające poza tę odległość, linia powinna pokrywać się z tylną granicą faktycznego lub dozwolonego użytkowania.

(4) Aby uwzględnić różny zakres użytkowania, powierzchnia (ust. 2 i 3) jest mnożona przez:

1. 1,0 w przypadku budynku o jednej pełnej kondygnacji,
2. 1,3 w przypadku budynku o dwóch pełnych kondygnacjach,
3. 1,5 w przypadku budynku o trzech pełnych kondygnacjach,
4. 1,6 dla budynków o czterech i pięciu pełnych kondygnacjach,
5. 1,7 dla budynków o sześciu lub więcej pełnych kondygnacjach,
6. 0,5 dla cmentarzy, obiektów sportowych, odkrytych basenów i stałych ogródków działkowych.

(5) W przypadku nieruchomości objętych planem zagospodarowania liczba pełnych kondygnacji obliczana jest w następujący sposób:

1. w przypadku określenia liczby pełnych kondygnacji - od maksymalnej dopuszczalnej liczby pełnych kondygnacji. Jeśli istnieje wyższa liczba pełnych kondygnacji lub jest ona dozwolona, liczba ta powinna zostać wykorzystana jako podstawa.
2. Jeśli określono tylko masę budynku, liczba pełnych kondygnacji będzie równa masie budynku podzielonej przez 3,5. Jeśli dostępna lub dozwolona jest większa masa budynku, liczba pełnych kondygnacji będzie równa masie budynku podzielonej przez powierzchnię działki podzieloną przez 3,5.
3. Jeśli określono tylko maksymalną dozwoloną wysokość budynku, liczba pełnych kondygnacji wynosi
   
   - w obszarach komercyjnych i przemysłowych, określona wysokość podzielona przez 3,5,
   - w innych obszarach, określona wysokość podzielona przez 3,0.
   
   W przypadku przekroczenia maksymalnej dopuszczalnej wysokości budynku lub dopuszczenia przekroczenia, liczbę pełnych kondygnacji określa się na podstawie wysokości budynku. Ułamki zaokrągla się w górę lub w dół do liczb całkowitych.

(6) Dla nieruchomości nieobjętych planem zagospodarowania przestrzennego lub dla nieruchomości, dla których plan zagospodarowania przestrzennego nie określa liczby pełnych kondygnacji, liczby brył budynku lub wysokości budynku, liczbę pełnych kondygnacji oblicza się w następujący sposób:

1. dla nieruchomości zabudowanych - od maksymalnej liczby istniejących pełnych kondygnacji. Jeżeli ze względu na szczególny charakter budynku nie można określić liczby pełnych kondygnacji, przyjmuje się jedną pełną kondygnację na każde 3,50 m wysokości budynku lub jej część; w przypadku obiektów sakralnych (np. kościołów) przyjmuje się maksymalnie dwie pełne kondygnacje.
2. W przypadku działek niezabudowanych, ale nadających się do zabudowy, przyjmuje się liczbę pełnych kondygnacji przeważnie występujących na działkach w bezpośrednim sąsiedztwie.
3. W przypadku nieruchomości, na których nie jest dozwolona zabudowa, ale które mogą być wykorzystywane do celów komercyjnych, przyjmuje się jedną pełną kondygnację.
4. W przypadku nieruchomości, które mogą być zabudowane wyłącznie urządzeniami elektroenergetycznymi, gazowymi i wodociągowymi, takimi jak transformatory, reduktory gazu, przepompownie i systemy podnoszenia ciśnienia, przyjmuje się jedną pełną kondygnację.
5. W przypadku nieruchomości, na których dozwolone lub obecne są tylko garaże lub miejsca parkingowe, przyjmuje się jedną pełną kondygnację.

(7) Aby uwzględnić różne rodzaje użytkowania, należy zastosować czynniki określone w ust. 4

1. dla nieruchomości w obszarach podstawowych, handlowych i przemysłowych, a także obszarach specjalnych o następujących rodzajach użytkowania: centra handlowe i wielkopowierzchniowe operacje handlowe, targi, wystawy i kongresy, obszary portowe, biura i administracja,
2. dla nieruchomości w obszarach planowanych, w których istnieje lub jest dozwolone użytkowanie takie jak w obszarach wymienionych w lit. a) lub podobne (np. budynki szpitali lub szkół) bez ustalenia w planie zagospodarowania przestrzennego,

zwiększony o 0,5.

W przypadku nieruchomości poza obszarami określonymi w lit. a) i b), które są wykorzystywane komercyjnie, przemysłowo lub w podobny sposób (np. nieruchomości z budynkami biurowymi, administracyjnymi, szpitalnymi lub szkolnymi), współczynniki określone w ust. 4 zwiększa się o 0,5, jeżeli takie użytkowanie dominuje zgodnie z dopuszczalnymi powierzchniami użytkowymi. Jeśli takie użytkowanie istnieje bez zabudowy lub oprócz zabudowy, za powierzchnię użytkową uznaje się powierzchnię faktycznie wykorzystywaną w ten sposób.

(8) Ustęp 7 nie ma zastosowania przy pobieraniu opłat za niezależne tereny zielone. W przypadku nieruchomości na obszarach komercyjnych i przemysłowych, a także nieruchomości wykorzystywanych głównie do celów komercyjnych lub przemysłowych na obszarach planowanych i nieplanowanych, uwzględnia się tylko połowę powierzchni nieruchomości w rozumieniu ust. 2 i 3.

(1) W przypadku działek wykorzystywanych głównie na cele mieszkaniowe, które w przyszłości zostaną zabudowane więcej niż jednym obiektem budowlanym tego samego rodzaju, powierzchnia działki w rozumieniu § 5 ust. 2 i 3 zostanie zmniejszona o jedną trzecią po uwzględnieniu danego obiektu budowlanego, ale maksymalnie o 200 m².

(2) Zmniejszenie zgodnie z ust. 1 nie jest przyznawane, jeżeli opłata rozwojowa jest uiszczana lub należna tylko za jeden obiekt budowlany, chyba że co najmniej jeden inny obiekt budowlany jest obiektem utworzonym na podstawie umowy w rozumieniu § 124 BauGB lub § 11 ust. 1 BauGB.

(3) O ile zmniejszenie spowodowałoby zwiększenie kwoty dla innych nieruchomości zabudowanych o więcej niż 50 procent, opłata dodatkowa przekraczająca 50 procent zostanie przypisana do nieruchomości narożnych.

Wkład rozwojowy może być wykorzystany na

1. nabycie gruntów,
2. wykopy,
3. jezdnię,
4. nawierzchnię w strefach ruchu uspokojonego, strefach dla pieszych i obiektach komunikacyjnych zgodnie z sekcją 2 (1) nr 3,
5. ścieżki rowerowej,
6. chodnik,
7. parking
8. system odwadniający,
9. system oświetlenia,
10. tereny zielone,

niezależnie i bez związania powyższym zamówieniem.

(1) Drogi, ścieżki i place, obiekty komunikacyjne niedostępne dla pojazdów silnikowych, drogi zbiorcze i parkingi są ostatecznie ukończone, gdy

1. są wyposażone w gotowe do użytku systemy odwodnienia i oświetlenia oraz
2. są utwardzone na nośnej podbudowie z nawierzchnią asfaltową, betonową, płytami, brukiem lub podobnym materiałem o nowoczesnej konstrukcji. Niezależne tereny zielone i przydrożne tereny zielone są ustanawiane, jeśli są zagospodarowane.

Elementy związane z obszarem wynikają z odpowiedniego programu budowy.

(2) Tereny zielone są ostatecznie tworzone, gdy

1. miasto jest właścicielem terenów pod zabudowę,
2. są one zagospodarowane i odpowiednio wyposażone.

(1) W przypadku nieruchomości, dla których zobowiązanie do wniesienia wkładu jeszcze nie powstało lub nie powstało w całości, zaliczki mogą być pobierane do wysokości przewidywanego wkładu deweloperskiego.

(2) Wkład deweloperski może zostać umorzony. Kwota umorzenia opiera się na przewidywanej kwocie opłaty rozwojowej. Metoda określania i podziału kosztów rozwoju, które należy wziąć pod uwagę, jest zgodna z niniejszym regulaminem. Prawo do umorzenia nie przysługuje.

Rodzaj i zakres, charakterystyka ostatecznej budowy oraz podział kosztów rozwoju są regulowane w poszczególnych przypadkach przez ustawy dotyczące urządzeń do ochrony obszarów budowy przed szkodliwymi skutkami dla środowiska w rozumieniu federalnej ustawy o kontroli imisji.

Decyzja o rozliczeniu określonego odcinka obiektu deweloperskiego, jednolite rozliczenie kilku obiektów, które tworzą jednostkę dla rozwoju nieruchomości, decyzja o utworzeniu systemu odwadniającego oraz o wdrożeniu podziału kosztów jest przekazywana Lordowi Mayorowi.

Niniejszy Statut wchodzi w życie następnego dnia po jego publicznym ogłoszeniu.
- - -
Niniejszym ogłasza się publicznie powyższy statut.

Zwraca się uwagę, że naruszenie przepisów proceduralnych i formalnych kodeksu gminnego kraju związkowego Nadrenia Północna-Westfalia (GO NW) przy tworzeniu niniejszego statutu nie może być podnoszone po upływie jednego roku od daty niniejszego ogłoszenia, chyba że

1. brakuje wymaganego zezwolenia,
2. niniejszy statut nie został należycie opublikowany,
3. główny urzędnik miejski zgłosił wcześniej sprzeciw wobec uchwały w sprawie statutu lub
4. miasto zostało uprzednio powiadomione o uchybieniu formalnym lub proceduralnym, ze wskazaniem naruszonego przepisu prawnego i faktu, który ujawnia uchybienie.

Bonn, 21 grudnia 1988 r.

Dr Daniels
Lord Mayor